Friday, February 4, 2011

Sebab tu dulu aku suruh kau belajar pandai - pandai



K.A.S.I.H.A.N :(   tu je la yang mampu aku cakap..  mesti korang tertanya-tanya kan apsal tetibe aku kesian.. macam ni ceritanya..............

        dua hari lepas, aku lepak dgn ayah aku kat kedai, borak punya borak tetiba terdengar perbualan family kat sebelah meja kitorang.. ade 5 orang.. ayah, anak 3 orang & seorang lagi sepupu ( sebab aku dengar dia sorang je panggil pak long, lain semua panggil abah. lagipun aku kenal sepupu tu) 


sepupu : tau tak cuti ni dekat rumah kita tengok ultraman jek..

anak 1: tak keluar jalan - jalan ke?

anak 2: boring la duduk rumah je kan..

sepupu : tak boring pun.. ultraman ada lawan-lawan..

anak 3 : boring la.. kitorang kan selalu keluar jalan-jalan.. 

anak 2 : haah.. hari tu kitorang keluar pergi zoo.. best..

anak 3 : best.. ada unta, zirafah, semut..

anak 1 : bukan semut la, kura - kura..

(time ni aku tergelak)

anak 2 : best sangat.. ada rusa, lepas tu pergi makan aiskrim..
 kau pernah pergi ke?

sepupu : tak.. ayah kita tak de duit..

anak 2: tak seronoknye.. abah kita banyak duit..



semut @ kura-kura

 si abahnya boleh senyum-senyum.. kesian aku tengok muka budak tu.. bayangkan diorang boleh makan, tak pelawa pun budak tu. memang budak tu hidup susah.. mak ayah jual kuih kecil - kecilan..  muka dia macam nak menangis.. kesian sangat.. tengah - tengah aku layan perasaan, tetiba ayah aku cakap  

              "SEBAB TU DULU AKU SURUH KAU BELAJAR PANDAI-PANDAI"

aku tersentak.. rupanya ayah aku pun pasang telinga.. ayah sambung lagi," korang dah rasa macam ni dulu masa kecik-kecikkan?? aku ni sampai rasa  tak nak bawak korang balik kampung, aku sedih.. bila sepupu korang sembang-sembang mesti korang tak tahu ape.. aku tak dapat bagi kemewahan kat korang adik beradik.. sebab tu aku pukul korang kecik-kecik dulu bila korang tak nak belajar, dapat nombor corot.. aku tak nak korang rase susah mcm aku.." aku sedaya upaya tahan air mata..

        ya, memang dulu kami hidup susah.. aku ingat lagi, setiap kali kami jejak kampung, mak cik aku mesti kutip permainan anak dia simpan dalam bilik.. basikal, anak patung sampai sekecil-kecil lego dia kutip.. aku sedih sangat.. padahal adik-adik aku dah set dari rumah lagi, sampai kat kampung nak main dengan sepupu.. aku tengok muka adik-adik aku muram je.. masa tu aku darjah 3.. aku nangis dalam bilik air.. aku rasa macam terhina sangat.. kalau dekat kampung, dalam apa-apa hal mesti kami dapat yang paling akhir.. tidur pun nak dekat dengan dapur.. panas..  


          memang ayah aku seorang yang sgt tegas dlm mendidik.. tambah-tambah matematik.. ayah aku memang handal dlm subjek math.. aku pulak bengap.. ayah aku pernah marah aku sebab math aku dapat 23/100... sakit woo kene pelempang.. hehehe lepas tu math aku terus star.. haha tapi bila nek form 1, math aku teruk balik sampai sekarang.. koh koh koh.. 


           sebab tu dulu kalau ayah aku belikan apa-apa, memang kami seronok sangat.. ayah aku buatkan tali getah untuk main "zero point" pun kami dah loncat-loncat.. syok giler! kenangan kecil-kecil dulu, memang seronok.. 


        sekarang ni kami adik beradik dah mula kejar cita-cita masing-masing.. Along dah jadi ustaz, aku dalam proses untuk menjadi cikgu, ain pulak masih mengejar cita-cita untuk menjadi pegawai sulh, acik masih di matrik dan adik di permata pintar UKM, impiannya ingin menjadi seorang saintis islam.. 


    memang betullah kata orang dulu, "melentur buluh biarlah dari rebungnya", "berakit-rakit ke hulu, berenang-renang ke tepian, bersakit-sakit dahulu, bersenang-senang kemudian".. Mak Ayah, TERIMA KASIH!

                                       

0 budak suka berjalan balas:

perjalananku masih panjang

Daisypath Friendship tickers
 
ch3kgu's stori3s Blogger Template by Ipietoon Blogger Template